معارف اسلامی

                          بسم الله الرحمن الرحیم   

  دفع وهم:

 

    بعضى از کسانى که با معارف اسلامى آشنا نیستند وهمیشه خواسته ‏اند مسائل رااز منظر طبیعى ومادّى وفیزیکى مورد بررسى قرار دهند، به این گونه روایات که مى‏رسند بلا فاصله از آن چشم پوشى مى‏کنند ومى گویند با عقل سازگار نیست، چطور ممکن است یک انسان گنه کار با یک قطره اشک تمام گناهانش آمرزیده شود وحتّى بعضى سوء استفاده از این معنا کرده ومى گویند هر گناهى که مى‏خواهى بکن با یک قطره اشک تمام گناهانت بخشیده مى‏شود وهمین فکر اورا نسبت به ارتکاب معاصى وگناه جَرى مى‏کند ؛ لذا عدّه‏ اى با این اندیشه آمده‏ اند ودلالت این گونه روایات را زیر سؤال برده ودر نتیجه از قبول آن خودارى نموده ‏اند وبر آن شده‏ اند که این گونه روایات را رَد کنند.

 

    اما باید در پاسخ به کسانى که در مقابل این گونه از روایات عجولانه‏ اظهارنظرمى‏کنند، چنین گفت :

 

    اولاً= فقه الحدیث امرى است تخصّصى ونیاز به آشنابودن با فرهنگ اسلام دارد چه بسا روایاتى که براى درک معناومفهوم آن باید سالهازحمت کشیده ومقدمات علمى وعملى را فراهم نموده،تابتوان جان کلام ائمه هدى ومعصومین « علیهم‏ السلام »رادرک نماید،این سرمایه ‏اى نیست که هر کسى بتواند به سادگى به آن دست بیابد

 

    ثانیا= درپاسخ کسانى که مى‏گویند چطور با یک قطره اشک تمام گناهان آمرزیده مى‏شود باید گفت :

 

گریه واشگ عِدل توبه است، بدین معنا ؛ چطور اگر کسى از گناهان خود پشیمان شود وتوبه کند خداوند تبارک وتعالى تمام گناهان او را مى‏بخشد، همینطور اگر کسى براى مظلومیتّ وشهادت حضرت سیدالشّهداء« علیه ‏السلام »یک قطره اشک بریزد تمام گناهانش آمرزیده مى‏شود، به بیانى دیگر خداوند غفور وبخشنده ومهربان راههائى را براى آمرزش بندگان قرار داده است که از آن جمله عزادارى و گریه کردن براى مظلومیت اهل بیت عصمت وطهارت« علیهم‏ السلام »خصوصاسالار شهیدان حضرت ابى عبداللّه الحسین « علیه ‏السلام »مى‏باشد.

 

    ثالثا= گریه براى مظلومیت اهل بیت « علیهم‏ السلام »یک سرمایه ایست که هر کسى لیاقت وتوفیق آن را ندارد ؛ زیرا گریه واشک ثمره محبت شدیداست تا علاقه فراوان نباشد اشک جارى نمى‏شود وعلاقه زیاد ثمره معرفت وشناخت است وتا شناخت ومعرفت نباشد علاقه زیاد پیدا نمى‏شود ومعرفت هم تا تقوا وایمان واقعى نباشد پیدا نمى‏شود ولذااین امتیازى است که خداوند به مؤمنین عطا فرموده ‏است ،اگر کسى خواسته باشد از این امتیاز یرخوردار شود باید در سلک مؤمنین قرار گیرد ولذا در روایتى از رسول اللّه « صلى‏الله ‏علیه ‏و‏آله » آمده است که براى شهادت حضرت سیدالشهداءامام حسین« علیه‏ السلام »حرارتى در قلوب مؤمنین مى‏باشد که هرگزبه سردى نمى‏گراید.

 

    قال رسول اللّه ( صلى‏الله‏ علیه‏ و‏آله ):«انّ لقتل الحسین حرارة فى قلوب المؤمنین لاتبردابدا»

 

    روى این حساب است که هر چه ایمان قوى‏تر باشد معرفت وشناخت زیادتر مى‏گردد وهرچه معرفت بیشتر شود، علاقه ومحبّت بیشتر مى‏شود وهر چه محبّت بیشتر شود حزن واندوه وحرارت در قلب زیادتر مى‏شود ولذا ایمان امام عصر حضرت بقیة اللّه الاعظم حجة‏بن الحسن العسگرى عجل اللّه تعالى فرجه الشریف ارواحناله الفداه از همه بیشتراست ولذاحزن واندوه آن حضرت نسبت به عزادارى براى جدّش از همه بیشتر مى‏باشد ،بطورى که در زیارت ناحیه مقدسه آمده است :«...ولاندبنّ علیک صباحاومسائا...ولابکینّ علیک بدل الدموع دما...»

 

    مى‏فرماید:یاجدا !براى تو صبح وشب گریه مى‏کنم واشک مى‏ریزم...اگر اشک چشمم تمام شود خون گریه مى‏کنم...

 

    رابعا= هراشک وگریه‏ اى که‏ این‏ ارزش را ندارد، چه بسا کسانى که براى مشکلاتى که دارند گریه مى‏کنند براى گرفتاریهاى خود اشک مى‏ریزند اگر مشکلى نداشته باشند اصلاً گریه‏ اى ندارند اما بخلاف گریه‏ اى که مؤمنین در عزادارى مى‏کنند، در هر زمانى ودر هر مکانى ودر هر موقعیتى ولو هیچ گرفتارى ومشکلى هم نداشته باشند در بهترین موقعیت هم باشند همین که نامى از مصائب اهل بیت « علیهم ‏السلام »برده شود یا ایام عزادارى فرا برسد آن حرارت نمى‏گزارد که آنهابى تفاوت باشند ،مؤمنین شادى وغم خود را با شادى وغم اهل بیت وفق مى‏دهند اگر آنها عزادارنداینان هم عرادار

مى باشندولو هیچ مشکلى نداشته باشند بلکه اگر خبرهاى مسرّت بخش وخبرهاى خوشى هم به ایشان برسد آنان رامسرور وخوشحال نمى‏کند ؛چون ایام عزاداریست ،بطور مثال اگر روز عاشورابراى مومنى هر گونه خبر خوشى بیاورند او را شاد ومسرور نمى‏کند ؛زیرا آن حرارت شهادت سیدالشهداء« علیه‏ السلام »در قلب او اجازه ورود سرور وشادى را نمى‏دهد، طوبىلهم ثم طوبى لهم .