معارف اسلامی

                                                             بسم الله الرحمن الرحیم

 

    از جمله حسنات ،"تباکى" در مجالس سوگوارى حضرات معصومین « علیهم‏ السلام » خاصه ،حضرت سیدالشهداء« علیه‏ السلام »مى‏باشد که در این زمینه روایات زیادى از معصومین « علیهم‏ السلام »وارد شده است که بعضى ازآن روایات بیان شد.

 

    هم چنین "صَرخَه"(1) وصیحه زدن وشیون کردن در عزاى سالار شهیدان که امام جعفر صادق « علیه ‏السلام » در حق آنان دعا کردند.

 

    به سند صحیح ومعتبر از معاویة بن وهب روایت شده که گفت :از ابى عبداللّه (امام جعفر صادق « علیه‏ السلام »اجازه واذن دخول در خانه آن حضرت را طلب کردم به من فرمودند: داخل شو،پس من داخل شدم وحضرت را در مصلّى خویش دیدم، نشستم تا نماز حضرت تمام شد پس شنیدم که با پروردگار خود مناجات مى‏کند ،حدیث طولانى است حضرت در پایان براى زائرین وعزاداران جدّش حضرت سیّدالشّهداء« علیه‏ السلام » وائمه هدى « علیهم‏ السلام »از درگاه خداوند رحمن و رحیم چنین مسئلت مى‏نماید:

 

    «...فارحم تلک الوجوه التّى قد غیرّتهاالشّمس ،وارحم تلک الخدود التّى تقلبّت على حفرة ابى عبداللّه « علیه‏ السلام »وارحم تلک الأعین التّى جرت دموعهارحمة‏لنا،وارحم تلک القلوب التّى جزءت واحترقت لنا،وارحم الصّرخة التّى کانت لنا...».(3)

 

    «..پروردگارا! رحمت بفرست برآن چهره هائى که آفتاب آنها را تغییر داده است «کنایه از این که براى رفتن به زیارت سیدالشهداء(« علیه‏ السلام » در اثر تابش آفتاب به صورتشان رنگ صورت تغییر مى‏کند»،خدایا رحم بفرست برآن گونه هائى که براى زیارت سیدالشهداء« علیه‏ السلام »دگرگون شده است ورحمت بفرست بر آن چشم هائى که از روى ترحمّ براى ما اشکشان جارى است ورحمت بفرست بر آن دلهائى که براى ما آتش مى‏گیرد ومى سوزد ورحمت بفرست بر کسانى که براى مصائب ما شیون مى‏کنند وباصداى بلند صیحه مى‏زنند (وزَجِهّ وناله مى‏کنند)...».

 

1- صیحه سخت، بانگ وفریاد کردن، فغان کردن.لغت نامه دهخدا- ص /192

 

2-وسائل الشیعه، کتاب الحج باب 37/ از ابواب المزار- ح/7 (19485) ص 32