معارف اسلامی

 

                                         بسم الله الرحمن الرحیم

    فرق بین لذائذ معنوى ومادّى

 

    (1)در لذائذ مادّى ودنیوى ،زمان ومکان وشرائط سنى و...دخیل است .

 

    در بسیارى از لذائذ، مقدّمات خاصّى لازم است تا بتوان به آن ،دست یافت ؛به عنوان مثال: در غرائز جنسى، باید شرائطى چون جوانى، سلامت‏بدن و...باشد تا بتواند از این غریزه لذّت ببرد.

 

    امّا در لذائذ معنوى، این گونه شرائط، وجود ندارد؛ در هر زمانى ودر هر مکانى ودر هر سنى ودر هر حالتى که باشد، از این امتیاز برخوردارست.

 

    (2) لذائذ دنیوى ومادّى ،موقّتى است ؛به این معنا که جاودانى نیست. بالاترین آن که لذّتِ جاه ومقام است ،اگر دوام پیدا کند، تا وقت مردن ادامه دارد امّا پس از مرگ ،دیگر از آن خبرى نیست .

 

    امّا لذائذ معنوى ،جاودانى است؛ به این معنا که در عالم پس از مرگ هم ،آن لذائذ باقى مى‏ماند.

 

    (3) در لذائذ مادّى ودنیوى محدودیّت است؛ به این معنا که آغاز و سرانجامى دارد ودر بسیارى از موارد نیز پایانى دردناک ؛به عنوان مثال: از دست دادن مقام ،قدرت ،ثروت و...براى دنیا طلبان، بسیار دردناک است، به طورى که بعد از آنى که قدرت را از دست دادند، چه بسا که اقدام به خود کشى کرده ومرگ را بر آن زندگى، ترجیح مى‏دهند .

 

    امّا در لذائذ معنوى، چنین حالتى وجود ندارد.

 

    (4) لذائذ مادّى ودنیوى اعتباریست، مانند مقام وقدرت، حقوقى است نه حقیقى ولذا بعد از اتمام آن دوران،دیگر افسردگى ونگرانى مى‏باشد.

 

    امّا در لذائذ معنوى ،مقام وقدرت، حقیقى است وهیچ کسى نمى‏تواند اورا عزل از آن مقام نماید،مگر آن که از سلک متّقین خارج شود.

 

    (5) در لذائذ دنیوى ومادّى، معارض وجود دارد ؛ چه بسا لذائذى که با گرفتاریهاى شدید، توأم است وبراى رسیدن به آن باید سختیهاى زیادى را تحمّل کند وچه بسیار مواردى مشاهده شده که براى کامیابى و رسیدن به تمایلات نفسانى ،چه خطرهاى زیادى را تحمّل کرده‏اند وآخر الامر هم به آرزوى خود نرسیده ‏اند.

 

    امّا در رسیدن به لذائذ معنوى، هیچ گونه مانعى در راه نیست جز گناه ومعصیت، اگر کسى بتواند بر هواى نفس خود غالب شود وشیطان را از خود دور کند، به آرزوى خود رسیده ولذّت جاودانى را از آنِ خود مى‏کند.