معارف اسلامی

                                                       بسم الله الرحمن الرحیم

    (9) در لذائذ دنیوى ومادى ،جنایت وظلم است، زمانى که حب نفس بر انسان غالب شد وترس از خداوند عز ّ وجل ّ وعذاب الهى نبود ،بشربراى رسیدن به امیال نفسانى وشیطانى از هیچ جنایتى دریغ ندارد، همان گونه که تاریخ بر این معنا گواهى مى‏دهد ودر زمان معاصر هم این معنا به خوبى مشهود است که چگونه طاغوتیان ودنیا طلبان براى اهداف نفسانى خود انسانهاى بى گناه را حتى اطفال شیر خواره را به خاک وخون مى‏کشند واز هیچ ظلمى براى رسیدن به اهداف خود دریغ ندارند.

  اما در لذائذ ایمانى ومعنوى این فرهنگ مردود است وبراى مؤمن هیچ عملى که همراه با ظلم‏وجور باشد نه تنها لذتى ندارد بلکه موجب غضب وخشم اومى‏شود، از مولاى متقیان، امیرالمؤمنین على « علیه‏ السلام »روایت شده است که (قریب به این بیان،)فرمودند: اگر تمام عالم را به من بدهند واز من بخواهند یک دانه اى رااز دهان مورچه اى بیرون بیاورم، هرگز چنین کارى را نمى‏کنم.

  (10)لذائذ دنیوى ومادى ندامت وپشیمانى به همراه دارد، کسى که تابع هواى نفس شد وپروردگار خویش را فراموش کرد وشیطان بر اوغالب شد ،دیگر براى رسیدن به امیال شیطانى وهواى نفسانى از تدبیر عقل محروم است ومرتکب عملى مى‏شود که بسا جبران ناپذیر است، مانند کسى که شراب خورده ومست شده ودر حالت مستى عزیز خودش را کشته است وبعد از آنى که حالت مستى را از دست داد وفکرش به کار افتاد متوجه زشتى کار خود شده وپشیمان از کرده خود گردیده ،اما دیگرپشیمانى سودى ندارد، به قول شاعر:

                           یک لحظه هوسرانى           یک عمر پشیمانى .

    اما در لذائذ معنوى چون اطاعت از دین اطاعت از شریعت اطاعت از عقل است، هیچ گاه لذتى که ندامت به همراه داشته باشد را مرتکب نمى‏شود.